Wauw. Op moment van schrijven is het ‘the day after’. De dag na de voorstellingsweek. En wat voor één! Drie uitverkochte voorstellingen hebben we mogen spelen, samen met muziekvereniging Concordia. Drie avonden hadden we ontzettend veel geluk met het weer, de weergoden waren ons duidelijk goed gezind. Meer dan twaalfhonderd toeschouwers ontvingen we de afgelopen week in het mooie Wiebersbos. Wat een avontuur was het weer!
Een avontuur dat ons de afgelopen maanden, of eigenlijk al sinds najaar 2024, wekelijks heeft beziggehouden. Wat is het toch steeds weer een prachtig fenomeen: elk TOEP-lid weet meteen wat er te gebeuren staat op het moment dat een nieuw stuk wordt aangekondigd. Het Wieber, dat binnen enkele maanden wordt omgetoverd tot een volledig openluchttheater inclusief tribunes, horecaplein en alle benodigde voorzieningen. De (aan)kleding die van alle kanten geregeld wordt, zodat het bos één thema ademde gedurende de voorstelling. Extra mooi dat we dit samen met Concordia konden doen. Want ook die leden hebben menig zaterdag op het Wieber doorgebracht om te helpen waar dat kon. Steeds meer vormden we een eenheid. Dit bleek ook toen zaterdagnacht, na de laatste voorstelling, het feest in het bos met de nog aanwezige leden tot in de late uurtjes doorging. Want ook buiten de ‘serieuze’ taken om was het ontzettend gezellig!
De voorstelling zelf, uit de pen van onze Harry Kruisselbrink, kon op veel lof rekenen. Uiteraard was er ook publiek dat even moest wennen. Het was een stuk dat anders was dan de ‘echte TOEP-stukken’ die men kent van vroeger. Maar dat was ook juist de charme van ‘Grens(p)licht’, wat door regisseur Dirk de Bruijne, met zijn keuze voor de aankleding van de karakters, nog eens benadrukt werd. Vreemde figuren van adel, een bataljon muzikale vluchtelingen, een grensovergang waar onverklaarbare dingen gebeuren… Dit alles verweven met muzikale ingrediënten. Met Grens(p)licht raakt Harry heel knap actuele thema’s aan zoals migratie en identiteit door middel van humor en muziek.
Nu gaan we weer opruimen, zorgen dat het Wieber weer in ere hersteld wordt. De tribunes worden afgebroken, het horecaplein opgeruimd en schoongeveegd. Het decor zal weer verdwijnen en de Wiebershut wordt weer een opslag in plaats van een gezellige verzamelplek. Over een paar weken zal het Wieber weer gewoon een bos zijn, waar de natuur weer haar gang kan gaan. Maar wie weet wat de toekomst voor ons in petto heeft! Deze productie heeft niet alleen de toeschouwers, maar ook de leden weer erg enthousiast gemaakt. Dit smaakt zeker naar meer!
Rest ons, om in de termen van ‘Grens(p)licht’ te blijven, om een woord van dank uit te spreken. Een woord van dank naar de familie Wiggers, omdat we weer in het prachtige bos terecht konden. Naar schrijver Harry Kruisselbrink. Naar degenen die de touwtjes in handen hadden: regisseur Dirk de Bruijne en dirigent Henk-Jan Heijnen. Degenen die hebben gezorgd dat alles in goede banen werd geleid. Dat het bos werd omgetoverd tot een heus theater vol magie. Decorbouwers, handige en creatieve leden die zorgden voor de (aan)kleding, dames van de grime, onze koffiedames die zorgden dat we nooit iets tekort kwamen. De leden die al die vrije uren hebben gestoken in deze voorstelling, uit liefde voor het toneel, voor het groepsgevoel, voor de vereniging. Dank naar Rayke Knippers, voor het maken van de mooie foto’s. Dank naar de ZSOM, die de video-opname hebben gemaakt. En naar degenen die ik nu vergeet te noemen, maar die op welke manier dan ook bijgedragen hebben aan Grens(p)licht.
Dank, dank en nogmaals, DANK!
Het bestuur
Foto’s : Rayke Knippers
